En kötüsü de kimsenin yanınızda onun adını anamayışıdır. Siz de bir türlü cesaret edemezsiniz buna. Kimseye soramazsınız onu. İçiniz meraktan patlayacakmış gibi de olsa, ağzınızdan onun adı çıkamaz bir türlü; beyniniz çoktan yüz kez söylemiş bile olsa...
Olur da kaza ile biri adını ağzından kaçıracak olsa soğuk bir rüzgar eser... Herkesin yüzü değişir o an. Söyleyen bin pişman olur, dinleyenler bin pişman...
Ona kızgın olmamanız, onu anlıyor olmanız, onun sizi üzdüğü gerçeğini değiştirmediğini bildiğinden belki herkes acır bakışlar fırlatıverir farkında olmadan. Söyleyeninde dinleyenlerin de vicdanı sızlar. Siz müsibetler içindeyken onun başkası ile mutlu olmasına, sizin ona en çok ihtiyacınız olduğu bu anda onun haricinde herkesin vicdanı sızlar. Ta ki bir kaç saniyelik sessizliğin yerini anlamsız haha sesleri ile başka bir konu alıncaya kadar...
Zamanla hepsi geçip gidiyor ve eski sevgili hiç yaşanmamış gibi oluyor. En iyisi zamana bırakmak :)
YanıtlaSil