Şarkıların filmler yada günümüzün modern ve teknolojik sanat eserlerin tek ortak noktası vardır. Duygular, kaliteli yapımlar duygulardan oluşur, duygularınızı etkiler derinlikleri ile.
Benim için her Bhansali filmi öyle olmuştur. Bir görsel şölendir, bir kültürün yeniden canladırılışıdır, derindir, aşkın derinliği ile her başrol karakteri kendi içinde sevdirir. Devdas gibi, Bajirio Mastani gibi, Saawariya gibi, Hum Dil De Chuke Sanam gibi. Hem Hint kültürü kokar, hem duygusal derinlikleri ile bizi belki günlerce etkiler...
Padmaavati de bir Sanjay Leela Bhansali filmi...Ama ilk defa bir Bhansali filmini bu kadar beğenmedim ben. Görsellik derinlik ondan çıkmamış gibi çok sıradan.
Sıradan bir savaş filmi izlemiş gibiyim. Deepika'nın başına niye ödül koymuşlar anladım. Hinduların saygısızlığını kazanacak hiç bir şeyi yoktu. Aksine onların sevdiği gibi bildiği gibi sonlandı film. Bence Hinduların değil Müslümanların ayaklanması lazımdı bu kadar kötü müyüz diye? ki Müslümanlarında yüz karası Alaaddin Sultan yani Ranveer Singh'in karakteri.
Ranveer Singh'i oldum olası sevmem. Sevenlerine sorry ama ben sevmiyorum. Dahası Deepika gibi bir hatuna da yakıştırmıyorum ama herkesin kendi kararı bizi ilgilendirmez. Lakin bu film ile hepten tiksindim kendisinden. Ne kadar başarı bir oyuncu, role girmiş işte ayaklarını bana kesmeyin, yemem.
Film Müslümanları kötü göstermiş şeklinde yorumlar gördüm, haksız sayılmazlar. Ama Alaaddin Sultan gerçekte de amcasını öldürüp tahta geçen bir caniymiş zaten. Allah korkusu olmadan can kıyana kendi kibri için can kıyana Müslüman denir mi pek sanmıyorum. Allah kibirli insanları sevmez. Ayetler var.
Filmin tek güzel yani şu şarkı
o da söz bakımında biraz sakat gibi ama çaktırmayın iyi düşünelim iyi olsun ben çok dinledim Allah affetsin .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder